O książce: 1958 / ... Wokół karczmy tłoczyli się ludzie, skąd słychać było krzyki, śmiechy i gorące pohukiwania. Dowódca podszedł do tłumu i pchając do przodu, ujrzał jasnobrązowego, kręconego niedźwiedzia o krótkim, krępym ciele, przywiązanego do słupka łańcuchem. Dzieci rzucały w niego kamieniami i się śmiały. Niedźwiedź warknął gniewnie i naciągnął łańcuch, aby złapać swoich przestępców, ale obroża go dusiła, zwierzę sapało i gryźło łańcuch. Jego spojrzenie było ponure, małe brązowe oczka skakały na boki. „Chłopaki, nie ma potrzeby drażnić zwierzęcia, to niebezpieczne” – powiedział dowódca i wyjmując z kieszeni płaszcza kawałek czarnego chleba, pokazał go żołnierzowi. niedźwiedź. Stanął na tylnych łapach i sięgnął po chleb, lecz mężczyzna zatoczył ręką koło pyska zwierzęcia, a niedźwiedź w pogoni za chlebem musiał się odwrócić. W tłumie słychać było śmiech. Ktoś krzyknął: „Hej, spójrz, on tańczy!” Naukowiec!..